In de supermarkt een echte Grand Cru gezien, een Saint Emilion. Weliswaar geen Grand Cru Classé, maar wel een échte Grand Cru.
Grand Crus uit de Saint Emilion worden jaarlijks toegekend. Alleen de Grand Cru Classés behoren tot een vaste groep der eliten. De 'gewone' Grand Crus worden elk jaar dus toegekend. Hoe beter het jaar, des te meer Grand Crus. 2008 is dan geen groots jaar, maar het 3,5 van de 5 punten is het helemaal geen slecht jaar. Nu was deze wijn niet zo duur, maar ik dacht: 'jaarlijks worden ze toegekend en de Bordeaux en zijn chateaueigenaren staan niet bekend als corrupt, dus laten we het proberen. En, naïef als ik ben, het dus toch gedaan. Misschien had het te maken met de wijnroman van Ilja Gort of misschien was ik wel in een romantische bui, dus ik dacht: 'we gaan ervoor'.
Het was een St. Emilion Grand Gru 2008 van een cooperatieve botteling, weliswaar gebotteld op het domaine van € 6,52. Geen geld, en echt proeven op de camping kan ook eigelijk niet, maar je krijgt in de plastic wijnglazen toch wel een snelle en goede indruk.
De wijn was het niet (helemaal). Schraal, dunnig maar met toch wel een heel aardige neus. Maar de smaak? Ik geloof dat ze bij het uitdelen van de Grand Cru status toch wel iets te genereus zijn geweest naar mijn indruk. Er verschrikkelijk veel 'bocht' op de markt, maar Grand Cru bocht is voor mij ook nieuw.
'Aldoende leert men' en 'men is nooit te oud om te leren' komt hier wel tot zijn recht.
Tot proevens.
Grand Crus uit de Saint Emilion worden jaarlijks toegekend. Alleen de Grand Cru Classés behoren tot een vaste groep der eliten. De 'gewone' Grand Crus worden elk jaar dus toegekend. Hoe beter het jaar, des te meer Grand Crus. 2008 is dan geen groots jaar, maar het 3,5 van de 5 punten is het helemaal geen slecht jaar. Nu was deze wijn niet zo duur, maar ik dacht: 'jaarlijks worden ze toegekend en de Bordeaux en zijn chateaueigenaren staan niet bekend als corrupt, dus laten we het proberen. En, naïef als ik ben, het dus toch gedaan. Misschien had het te maken met de wijnroman van Ilja Gort of misschien was ik wel in een romantische bui, dus ik dacht: 'we gaan ervoor'.
Het was een St. Emilion Grand Gru 2008 van een cooperatieve botteling, weliswaar gebotteld op het domaine van € 6,52. Geen geld, en echt proeven op de camping kan ook eigelijk niet, maar je krijgt in de plastic wijnglazen toch wel een snelle en goede indruk.
De wijn was het niet (helemaal). Schraal, dunnig maar met toch wel een heel aardige neus. Maar de smaak? Ik geloof dat ze bij het uitdelen van de Grand Cru status toch wel iets te genereus zijn geweest naar mijn indruk. Er verschrikkelijk veel 'bocht' op de markt, maar Grand Cru bocht is voor mij ook nieuw.
'Aldoende leert men' en 'men is nooit te oud om te leren' komt hier wel tot zijn recht.
Tot proevens.
Reacties
Een reactie posten